Donderdag. Eerste van vier weken zit erop. Oftewel, we zitten al zeven dagen aan de andere kant van de Noordzee. En voor wie zich het afvraagt, ja, we zitten nog steeds op de narrowboat.

Wilde avonturen!

Zo word ik om 7 uur uit bed getremd om de bilgepumpswitch om te schakelen, want vanzelf is deze weer gaan pompen terwijl er geen druppel water in het motorruim zit. Kwestie van een beetje te scherp afgesteld, schijnbaar.

Na deze enorme inspanning, worden we pas tegen half tien actief. Dat wil zeggen, koffie en ontbijt. Het blijft natuurlijk wel vakantie. En qua varen ligt er vandaag voor ons maar een korte tocht in het verschiet. Wel twee belangrijke activiteiten, te weten water tappen en keren.

Water tappen doen we in dezelfde haven als waar we gisteren al even naartoe zijn gelopen. Voordeel is dat we precies weten waar de kraan zit en Mariella legt de boot er keurig precies voor. Het tappen is ons uitgelegd als iets dat heel simpel is. Draai de tuinslang op de kant aan de kraan, steek het andere uiteinde in de tank en draaien maar. En wachten.

De schroefdraad past eigenlijk niet op de kraan. Als ik de switch naar volledig open draai, spuit er meer water langs de kant van het ding dan in de gele slang. Geen goed idee. Dus ga ik op halve kracht proberen 200 liter te tanken. Dat duurt nog behoorlijk lang. Zo lang, dat ik besluit dan toch maar de turbo aan te zetten en iets van water te verkwisten. Had ik dat niet gedaan, dan was ik nu nog aan het tappen geweest.

‘ Wanneer is de tank vol?’ Dat vroeg ik een aantal dagen geleden aan de verhuurder. ‘Tot het water over het dek stroomt,’ antwoordde hij. Dus ik tank lekker door tot het water langs de slang en de tank begint te lekken. Goed systeem, lekker duidelijk.

De afgelopen dagen hebben we zo’n 60 bruggen geteld. Dat is geen opgave, want ze zijn met een emaillen bordje keurig op volgorde genummerd. Als we dat transponeren naar ons boekje, zien we dat we voorbij brug 70 een uitstulping in het kanaal krijgen waar onze boot kan keren. We moeten namelijk weer de hele weg terug varen naar de verhuurplek.

Omdat we ruim 15 meter lang zijn en het kanaal nergens veel breder is dan 10, is het raadzaam die keeractie te doen op een plek waar een keerpunt op de kaart is aangegeven. Het enige wat we hoeven te doen, is te tellen tot we brug 70voorbij zijn en dan maar wachten tot we het kanaal breder, veel breder zien worden.

Onderweg hebben we een aantal keerpunten gezien en we kunnen niet anders dan toegeven dat dit het beste keerpunt is wat we tot nog toe zijn tegengekomen. Dus, ga je ooit een narrowboat huren en doe je dat hier in Brecon, keer dan bij 70!

Een gratis tip van twee professionals.

Het keren werd in het boek aangegeven als een ingewikkelde klus, waarbij je met hefbomen en touwen in de weer moet. Nou, niet bij 70. Beetje gas geven, beetje sturen, beetje heen en weer en voor je het weet, ben je op de terugweg. In ons geval betekent dat zo’n 60 bruggen terug en zo’n 30 mijl varen. De planning is zondag in de loop van de middag via de sluis weer terug te zijn.

Naast de handigheid van het keren bij 70, is het ook zo dat er hier een stadje ligt dat in de gids een mandje heeft meegekregen. Dat betekent een winkel. En dat niet alleen, ook worden we gewezen op de fish- en chipslokaliteit en de pub.

En dat op maar een kwartiertje wandelen. Bergaf. Want dat is het gekke van ons kanaal, we varen al dagen zo’n 50 tot 100 meter boven het dal waar de rivier de Usk stroomt. Dit kanaal is aangelegd, dat weten we. En wat we ook weten, is dat er een lang jaagpad langsloopt (waarover we soms door wandelaars worden ingehaald), dus het is allemaal artificieel. Maar toch blijft het gek. Water zoekt altijd het laagste punt, maar blijft hier ver boven het dal keurig in het kanaal hangen. Niet dat het veel is, de diepte is soms maar een krappe meter, maar toch.

De winkel in Penperlleni is een echte teleurstelling. Klaarblijkelijk is er een Tesco in de buurt (als je een auto hebt), want deze winkel moet het niet hebben van de dagelijkse boodschappen. Meer van de ‘snel nog even pannenkoekenmeel of Cup-a-soup halen’. De champignons dragen op hun doosje geen datum, maar zijn er duidelijk al voorbij, de paprika’s hebben een smeerseltje Oil of Olaz nodig en de komkommer is nog voor driekwart goed. Vlees? Is er niet. En anders hadden we het ook niet meegenomen, want het had vast zelf kunnen wandelen, qua versheid. Dus nee, de cola en de wijn zijn prima. De komkommer mag voor de halve prijs mee en we zijn tevreden met het resultaat, Morgen eten we saté van de barbecue (dat vlees hadden we al gehaald bij de Tesco - zie enige blogs geleden) in een marinade van eigen maak.

Het is al bijna morgen!