Middenin een natuurpark, ligt onze camping. Grofweg tussen Portsmouth, Bournemouth en Salisbury. En het is er redelijk druk, want de Engelsen vieren hun laatste vakantieweek. Maandag gaan ze weer verder met de afbraak van hun toch wel prachtige land. Prachtig? Ja, als je een keer in Lacock bent geweest, weet je weer dat het een prachtig land is.

Maar voor we daar aankomen, is er nog een lange weg te gaan. Volgens Google mogen we rekenen op anderhalf uur rijden. Google is nog nooit in Engeland geweest, want alleen al het van de zuidkant naar de noordkant van Salisbury rijden, kost een half uur. Kostelijk vermaak hoor, zo’n verzameling rotondes, maar die werken dus niet als het druk is. Dan namelijk staat het stil op de rotonde en kan er niks meer op, door of bij.

Wij zitten aan de zuidkant van Salisbury, alles wat we vandaag willen zien, ligt ten noorden. Stonehenge, bijvoorbeeld. Ben ik al twee keer geweest, maar als je er zo dichtbij bent, mag je best nog een straatje er voor om.

Dus nemen we de 345 naar het noorden die vlakbij Stonehenge dwars door een stadje gaat. Waarom zou je een rondweg aanleggen als je ook door de hoofdstraat kunt?

Stonehenge ligt er net zo bij als vorig jaar en zoals in 1999. Er is wel iets anders. Vorig jaar kwam ik erachter dat het bezoekerscentrum inmiddels een rotonde verder ligt (en dat het een half uur lopen heen en terug is daarvandaan) en dat de weg aan de andere kant van dit 4500 jaar oude bouwwerk inmiddels was opgebroken. Stonehenge lag namelijk heel lang keurig ingeklemd tussen twee wegen en dat is gereduceerd tot een, waarbij er wel met een verkeersbord wordt gewaarschuwd voor ‘Queues likely’. Nou, haal dat likely maar weg. Er staat altijd een verzameling roetfilters voor de staande stenen. Geeft ons wel de gelegenheid om het een en ander nog eens goed te bekijken, van en afstand van zo’n 200 meter, zonder dat we last hebben van alle Japanners die zich eromheen staan te vergapen.

Door naar Lacock. Dat is zo’n dertig rotonde’s verder. Bij het binnenrijden zien we de abbye al in al zijn glorie langs de weg, aan de andere kant van en muurtje met een enorm grasveld liggen. Fijn gezicht.

Maar eerst gaan we koffie drinken. En een taartje eten,

En dan het stadje in. Als we door de hoofdstraat lopen, valt direct op dat er sinds de 18e eeuw hier helemaal niets is veranderd. Dat wil zeggen aan de huizen. Want er ligt asfalt en daarbovenop staan auto’s. Jammer genoeg is het niet autovrij, maar wellicht wordt het dan wel heel erg een museum, terwijl het gewoon een dorpje is waar mensen wonen.

Toch is het mooi te zien dat degene voor wie wij hier zijn in 1840 precies hetzelfde zag.

En niet alleen de hoofdstraat, alle straatjes. Ook het kerkje. En, nu ja. Alles dus.

Maar waarom zijn we hier? Wel, de reden is dat wij in de straat wonen die is vernoemd naar een van de uitvinders van de fotografie. Drie jaar geleden hebben we een bezoekje gebracht aan Chalons-sur-Saône., waar Nicephore Niepce ooit woonde en werkte aan de fotografie.

Ho even, hoe zit dat?

Er zijn meer mensen die een belangrijke rol hebben gespeeld in de uitvinding van de fotografie. Grofweg kun je stellen dat Niepce de grootste stappen heeft gezet door een foto voor het eerst te kunnen fixeren (belichting acht uur, blik vanuit zijn raam). In 1839 toonde Daguerre in Parijs aan de wereld dat hij een fotografisch procedé had ontwikkeld en toonde afdrukken op glas (gespiegeld). In datzelfde jaar liet William Henry Fox Talbot aan de wereld weten dat hij het negatief had uitgevonden, waardoor je oneindig veel afdrukken kon produceren.

Niepce, Daguerre, Fox Talbot. Samen met ontelbaar veel anderen uitvinders van de fotografie.

En diezelfde Fox Talbot woonde in Lacock Abbey. Dus wij dat bezoeken. En omdat ik thuis al een rijtje boeken heb staan die aan ‘s mans werk zijn gewijd, herken ik alles van die bijna 180 jaar oude foto’s.

Daar is een woord voor: fascinerend. Zoek maar eens in Google onder zijn naam naar Latticed Window uit 1835 of zijn werk in The Pencil of Nature. En dat komt allemaal hier vandaan.

Van schrik wijden we ons volledige dagprogramma aan deze man. En ja, ik heb er nog wat boeken over gekocht. Waarom ook niet.

Je moet toch wat op de vakantie? Anders kun je net zo goed in de file gaan staan zoals wij op de terugweg uitgebreid hebben mogen doen. Nou tussen die files door, is er nog voldoende te beleven.