De kofferbak zal vol. De kofferbak moet vol. We zijn in de Champagnestreek en daar ga je alleen heen als je een missie hebt. Die hebben we. Een volle kofferbak.

Met volle kofferbak doel ik niet op de twee tenten die we al zo’n vier weken met ons meezeulen. Een grote woontent en een klein schuiltentje. Hoe dat zo is gekomen, is al vaker uitgelegd. Niet nodig dat te herhalen. Wat kan er nog meer in de koffer van een Audi A3? Nou, twee slaapmatten, waarvan er eentje het formaat van een warenhuis heeft, twee kussens, een deken, twee slaapzakken, een tafel en wat los grut zoals hoeslakens. Als dat er allemaal inziet, is het een kwestie van hard duwen op de derde deur en hopen dat de hoedenplank niet ontsnapt. 

Daar moeten dus op een of andere manier vijf dozen maal zes flessen in. Correctie, bij dozen maal zes flessen en een doosje met zes glazen. Wie nu nog beweert dat ik geen ambities koester, heeft het ruim mis of geen verstand van effectief leiderschap.

Ok, zal men dan zeggen, je hebt ook nog een achterbank, want jullie rijden maar met zijn tweeen. En dat klopt. Als we de tweedeursdeuren open hebben en de stoelen naar voren klappen (wiens idee was het om een driedeurs te kopen?), is daar nog een zee van ruimte. Ruimte die wordt ingenomen door een koelkast, twee tassen kleding, heel veel schoenen, een kist met kookzooi, twee kistjes met voedsel, vuile was, twee vouwstoelen, twee tassen met boeken en kaarten, een tas elektronica en heel veel onderweg gekochte andere dingen. 

Wat een mens al niet kan meezeulen. En steeds zijn we van alles kwijt.

Maar de ambitie blijft de ambitie. En dus gingen wij op pad. Eerst naar Reims om nog wat rond te kijken en een champagnelunch te nuttigen en daarna de vermaarde Champagneroute te rijden. Er zijn er heel wat in de regio en de afgelopen jaren hebben we die vanuit Reims nog niet gedaan. 

Het succes is niet heel groot. Door ervaring wijs geworden de afgelopen jaren, weten we dat proeflokalen tussen 9 en 12 en vanaf 14 tot ergens vroeg in de avond open zijn. Vandaar de ochtend in Reims, de middag is voor de strooptocht.

Toch valt de opbrengst relatief tegen. We hebben nu 15 flessen in de koffer, dus je zou zeggen mooi op streek, morgen nog een dag. En dat is ook zo. Maar het aantal proeverijen dat we voor ogen hebben, valt tegen. Alle dorpen zijn uitgestorven, maar deze keer met een goede reden. Alle hens aan dek, de druiven moeten binnen. De nachten beginnen nu echt koud te worden, dus de druiven moeten van de ranken.

Weinig aandacht voor de persoonlijke verkoop, behalve bij de echt grote huizen,. En zo een bezoeken we. Die zijn duurder, want lekker veel marketing, maar evengoed heel drinkbaar.

Een ander adres is waar we vorig jaar ook waren en dat zo goed beviel, dat we er nog anderhalve doos van hebben gekocht.

Zo schiet het aan de inkoopkant lekker op. Morgen naar Epernay en het zuiden. Donderdag wordt het echt spannend. Dan moet alles in de auto. Misschien moet een van ons met de trein terug?